زیبایی های لاهیجان بروایت تصویرامروزودیروز : محمدرضاشاه با فرح دیبا و سرلشگر ظرغام و منصوری مدیرکل سازمان چای ، درمحل سازمان چای لاهیجان

۱۳۹۳ آذر ۲۴, دوشنبه

محمدرضاشاه با فرح دیبا و سرلشگر ظرغام و منصوری مدیرکل سازمان چای ، درمحل سازمان چای لاهیجان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است

بعضی ها فکر میکنند این صفحه یا زیبایی های لاهیجان فیلتر شده است ، من محمد رضا توکلی بلاگر و مسئول این صفحه باید عرض کنم اینطور نیست اصلآ در این صفحه چیزی ندارد تا فیلتر بشود وتمام موازین و شئونات اجنماعی رعایت شده و برای همه چیز و همه کس احترام قائل شده ، درواقع من قبل از اینکه من وارد بلاگ اسپات که از مجموعه تشکیلات گوگل است بشوم فیلتر شده بود. راستش من خیلی دوست داشتم در بلاگفا دات کام صفحه داشته باشم و همین عکس و مطلب را در آنجا بگذارم و همین کار را کردم ولی مشکل زیاد داشت و مرتب ایراد میگرفت وپیغام میداد و هرروز ایمیل پیچ میشدی و عده ای هم شر و ور چرندیات مینوشتند وبی ادبی و توهین میکردند . ترجیح دادم بلاگ اسپات را انتخاب کنم بهر حال خوشحال ومسرورم از اینکه همشهریان از دور و نزدیک به این صفحه کوچک توجه و لطف دارند و امیدوارم کم کم این صفحه تبدیل به آلبوم و گالری و بانک عکس های قدیم و جدید لاهیجان و لاهیجانی جماعت دوستداشتنی بشود . شما میتوانید مطالب و عکس هایتانرا به آدرس ایمیل من بفرستید drrezatavakoli@gmail.com

حاج سيد نعمت الله توکلى از چه کسى و به چه مناسبت مدال ميگيرد ؟

عکس من _محمدرضاتوکلی

زنده زیاد سیروس چهره نگاری عکاس قدیمی لاهیجان مردی خوش قامت زیبا و کاملآ شبیه هنرپیشه گان سینما بود . در لاهیجان با آپارات سه پایه وعکس شیشه ای کار میکرد. سال سی و یک پیش از وقت مدرسه رفتن من بود همه درحیاط عکاسخانه اش در کوچه لولیتا یا گلشایی ها جلوی آپارات جعبه ای سه پایه دار عکس میگرفتند . آپارات عکاسی ، اندازه ای بزرگ داشت که کیسه سیاه رنگی پشتش آویزان بود و سیروس قبل از عکس گرفتن شیشه را داخل کیسه و دوربین میکرد. آدم ها کنار دیوار حیاط که پارچه سیاه میخ شده بود میایستادند و تکان نمیخوردند. من که بچه بودم برای اینکه قدم برسد روی نیمکت چهارپایه ایستادم واین عکس را گرفتم . سیروس از پدرش زنده یاد حسین چهره نگاری عکاسی یاد گرفته بود ولی من اوراهیچوقت ندیدم وسن من قد نمیدهد . مرحوم پدرم می گفت حسین چهره نگاری حدود سال 1314 به لاهیجان آمد و قبل از او هیچ عکاس ثابتی در لاهیجان نبود . میگفت پشت دیوار بقعه اردوبازار پارچه سیاه به دیوار میخ میکرد و از مردم عکس میگرفت و روزهای بعد همانجا به آنها تحویل میداد . شب ها ویا در هوای تاریک قادر به عکاسی نبود و فلاش نداشت. خب لابد در روزهای بارانی و برفی هم قادر به عکاسی نبود البته همان زمین الآن پاساژ صادقی یا محمودی شده است..

روز ورود رضا شاه به لاهیجان در سال 1314 راه پله شهرداری لاهیجان

روز ورود رضا شاه به لاهیجان در سال 1314 که اولین رئیس دادگستری و " وثوق" اولین رئیس نظمیه لاهیجان و عده ای از روسا و رجال لاهیجان از جمله عموی من سید نعمت الله. پدر بزرگ مادری ام اسماعیل فلاح خیر هم دیده میشوند قنبر خان چهاردهی ، ذوریاستین پدر اصغر فیاض ، طایفه محمودی ,حاج بهمنی هم در عکس هستند

علی اصغر شمس محمدی در پشت این عکس چنین مینویسند

علی اصغر شمس محمدی در پشت این عکس چنین مینویسند :از چپ به راست، میرزا علی جناب_محمود انتظام سلطان _احمد صفاری سالار موید _عبد العلی افخم السلطنه _سید حسن مصباح الاسلام لنگرودی فرزند آقا سید شفیع _ شمس العلما _شیخ محسن ملا باشی _ قوام الشریعه _صدر العلما _سید محمود لاهیجی آیستاده : حاج آقاخان حیرت _ اقبال خان کاکا _ کدخدارمضان کوهبیجاری . این عکس در روستای کوه بیجار لاهیجان گرفته شده و مسلمآ در ... میرزا علی جناب, محمود انتظام سلطان, احمد صفاری سالار موید, عبد العلی افخم السلطنه, حاج آقاخان حیرت, سید حسن مصباح الاسلام لنگرودی فرزند آقا سید شفیع, اقبال خان کاکا, شمس العلما, کدخدارمضان کوه بیجاری( جد خیر اندیش ها), شیخ محسن ملا باشی, قوام الشریعه, صدر العلما, سید محمود لاهیجی

پرده خوانی لاهیجان_جمع آوری و نوشته های دکترمحمدرضاتوکلی

این عکس لاهیجان قدیم را نمیدانم چه کسی باشتراک گذاشته ، من خودم اینجا را به همین شکل دیده ام و بیاد دارم و میشه گفت یه جورهایی پس از باران هست . چاله چوله خیابان و پیاده روهای خاکی را آب گرفته و آب زیر درخت ها بیشتر ونمایانتره اما انگاری باران بند آمده ومردم گروه گروه باهم دارن گپ میزنند و شاید هم می خندن و ویا قهقه ایی سرمیدهند . مناره مسجد اردوبازار هم مشخص است اما چهار چراغ معلوم نیست فقط قسمت هایی از مهمانخانه اخوت برادران شاهی پور هم مشخص است ، چند ماشین کبریتی برادران داشئی هم دوتا کنار خیابان دوتاهم تو پیاده رو پارک کرده اند همان مینی بوس های اطاق چوبی و صندلی چوبی دماغ دار را میگویم و حتمآ چند تا دلال ماشین شاید پاشای یا احمد دلال دارند دادمیزنند و منتظر مسافر برای جاده لنگرود و شاید هم بطرف آستانه و رشت هستند . یه بچه هم مشغول بازی و دویدن بدنبال طوقه دوچرخه اش است یکنفر هم سوار دوچرخه سمت چپ خیابان خاکی داره رکاب میزنه و جالب تر عده ای خانم های چادر سفید بسر روی چوب ها سمت چپ عکس نشسته اند به دیگران تماشا میکنند و حتمآ گپ میزنند اما انگاری هیچکس چشمش به دوربین نیست و عکاس را نمیبنند بدون شک این عکس از بالای سردر باغ ملی گرفته شده و من خوب یادمه دوطرف دروازه دوتا مغازه کوچک بود یکی اش که بر خیابان اصلی بود مرد لاغر اندام و مهربانی آجیل و تنقلات میفروخت اسمش حاجی بود و مغازه طرف دیگر برخیابان صفاری آنروز بود روزنامه فروشی پدیدار نظر بود روزنامه چلنگروعکس استالین میفروخت که بین جوانان آن موقع طرفدار زیاد داشت و وهرروز جلوی مغازه اش غلغله ای بود و منتظر بودند که روزنامه ها برسد و تا رسیدن روزنامه باهم بحث میکردند و حتی بالای پیت حلبی میایستادند و سخنرانی میکردند و با کف زدن ها و سر و صدا و فریاد های دیگران همراه بود خلاصه عین هاید پارک کرنر لندن بود عده ای حرف میزدند و عده بیشتری گوش میدادند. بعداز بیست و هشت مرداد که شاه برگشت روزنامه فروش بقیه فراری شدند آنجا عکاسی شد و مردم عصرها و تعطیلات و دیگر ایام که برای گردش به باغ ملی می آمدند عکس یادگاری میگرفتند و دور میزهای گرد چوبی روی صندلی های چوبی کافه باغ ملی می نشتند و توی قندان های بلوری بستنی ثعلب با عطر گلاب میخوردند و گپ میزدند نمیدانم چرا برای بچه ها بستنی نصفه یا نیم پرس میآوردند من که خیلی دلخور میشدم و اعتراض میکردم و البته شربت آلبالوی قرمز روی بستی را هیچوقت از یاد نخواهم برد. وگاهگاهی هم مارا میبردند سالن سینمای داخل باغ ملی که فیلم های سیاه و سفید هندی و آمریکایی بزبان اصلی نشان میدادند و گاهی هم بازیرنویس فارسی بود و آنهایی که سواد خوندن داشتند بلند بلند میخواندن و بیسوادها از طرفین و جلو عقب سرشانرا به او نزدیک میکردند تا بهتر بشنوفندو وقتی که زیرنویس ظاهر میشد با سوادها باصدای بلند میخواندند وهمهمه ای در سالن ایجاد میشد وسالن پربود از سرو صدا و دست زدن ها ...

حاج رضا گلشاهی در کنار آرضا پهلوان حکمی با بازوبند پهلوانی در کدام زورخانه این عکس را گرفته اند؟

ایکاش بیشتر درباره این عکس این آدم ها میدونستیم ،مثلآ میدونستیم اون آقای کت و شلواری کی بود و اینجا چه کاره بود یا مرشد کی بود و کجایی بود محل عکس کجا بو و عکاس کی بود و مناسبت این عکس برای چی بود ولی ازهمه مهمتر اینکه من خوشم آمده همگی خوشگل و خوش تیپ و خوش قیافه هستند _ این عکس زیبارا در صفحه چای گلشاهی ، فیسبوک پاییز نود و دو باشتراک گذاشته شده است اولین نفر از سمت چپ آرضا پهلوان یا هاشم زاده حکمی با بازوبند و نفر دوم حاج رضا گلشاهی است مهرگان فلاح خیر نوه دختری حاج رضا گلشاهی برای این عکس نوشته که ، نفر دوم از سمت چپ عکس،رضاجان گلشاهی که دارا و صاحب زنگ پهلوانی نیز بود. اگر اشتباه نکنم جناب دکتربهمن مشفقی در مجله گیله وا در این خصوص مقاله ای نوشته اند. زنگ پهلوانی را من نمیدانم پرسیدم مهرگان هنوز بمن جواب نداده است شاید منظور از زنگ این باشه که وقتی پهلوان وارد میشد مرشد به احترامش زنگ ممتد و مخصوص میزد !

لاجونه هوا قشنگه_استاد حسن تقی پور, روی عکس را کلیک کنید

راستش هر چه در انترنت گشتم این ترانه را پیدا کنم نشد . خودم گوش دادم و نوشتم امیدوارم صحیح باشه _مو نکون پریشون لاکو جون طاقت ندانم دل بنه پریشون لاکوجون طاقت ندانم توچنی جوونی کوچ یارکفترونه مونی کوچ یارکفترونه مونی مو نکون پریشون لاکو جون طاقت ندانم دلبرپریشون لاکوجون طاقت ندانم توچنی جوونی کوچ یارکفترونه مونی کوچ یارکفترونه مونی تی طلایی مو دسمال دود چایی زیبیل تی وردود راه دکی بشو چای باغه سر چای رج جی آواز بخون سر بما تی دیل دمساز بخون راه دکی بشو چای باغه سر اوی لاجون هواقشنگه امرو آسمون یه رنگه ای روخونه آو چی زنگه و ندونی می دیل چه تنگه لاجون هواقشنگه امرو آسمون یه رنگه ای روخونه آو چی زنگه و ندونی می دیل چه تنگه صوباینه سر مو بمابوم بلته ور سرخ گل می دس دبو تودام بته ور ناز بودی ناز بودی گل ویتی تی سر بنای ما پشتا بودی پله کون ور شیپ بزم شیپ بزم دادبودم فریاد بودم آخه مه نوتی ریکه چی خبر ؟

سردرب باغ ملی را از نو بازسازی کنید

روزی ،روزگاری لاهیجان _ آنموقع خیابانهای لاهیجان پیاده راه بود سردرب باغ ملی را از نو بازسازی کنید وسط عکس بنظر میرسد خانمی قلاده بدست با سگش از خیابان میگذرد بسیار جالب و خاطره انگیز این خلوتی خیابانهای شهر مان را فقط در خواب و رویا میشود دید گاهی فکر میکنم استفاده از ماشین های شخصی بصورت کنونی در خیابانهای شهر باعث چه خسارتهای غم انگیز و سنگینی میشود باغ ملی یک زمانی . . . درفصل بهار محل درس خوندن بچه ها ما هم اونجا درس میخوندیم تا هوا تاریک میشد ،اون موقع خلیل نامی سرایدار باغ ملی بود مارو زورکی بیرون میفرستاد تا دررا ببندد

هیئت امنائ مسجد و مقبره محله گابنه لاهیجان

از راست :حبیب الله ضیائ شمس_ ابوالقاسم کریم _میرزا علی فتحی زاده _ میرزا کوچک راستان _ میرزا آقا کریم پدر محمد آقا کریم نامبردگان از معتمدین محله پیرعلی گابنه لاهیجان بودند_ صاحب این عکس هوشنگ ضیائ شمس میگوید که در سمت چپ این عکس حاج قاضی کیا موسوی نشسته بود که در اثر خرابی و پوسیدگی کاغذ تصویر از بین رفت و نابود شد ، از حاج قاضی تعریف و تمجید زیاد شنیده میشه اما خودم تا حالا عکش را ندیده ام

سوی لاهیجان و عطر باغ چای این عکس را کلیک بفرمایید

آیا تا حالا گل های چای را بو کرده اید ؟ خوشبو وعطری شبیه یاس دارد . در پائیز و زمستان در باغات چای بوفور دیده میشود. وبعد به پیله های سبز رنگی تبدیل میشود که داخلش دانه چای باندازه مغز فندق و قهوه ای رنگ ایجاد میشود که در فصل بهار در خزانه ای مرطوب کم آفتاب کاشته میشود در صفحه اجتماعی فیسبوک آلبوم عکسی از گل وگیاهان طبیعت دور و اطراف لاهیجان دارم که خیلی مورد استقبال قرار دارد و دوستانم از اقصی نقاط دوردست این گیتی نوشته اند که تا حالا نمیدانستند که بوته چای هم گل میدهند از شما چه پنهان من درخت چای را هم دیده ام ! چند سال پیش به خانه دوستم در لاهیجان دعوت شده بودم و در گشت و گذار از باغ و باغچه حیاطش درخت بلند چند متری سبز و زیبای چای را انجا دیده بودم درست مثل یک درخت اندازه دوقد آدمی حالاحتما بزرگتر و تنومند تر شده است پیشنهاد میکنم آنهایی که دستی به تولید گل و گیاه دارند ، چایی راهم در گلدان بکارند و بعنوان سوغاتی بفروشند این عکس را چند سال پیش با اولین دوربین دیجتال که خریده بودم درباعات چای بالای شیطانکوه گرفته ام اگر خوب دقت کنید استخر لاهیجان هم از دور مشخص است

خیابان خاکی و میدان چهار چراغ در بدو تاسیس

این عکس را برای آقای علی امیری فرستادم وایشان چنین نوشته اند با سلام و تقدیم احترام مرحوم محمدحسین خان دولو در اواسط سال 1318 به لاهیجان آمد و شهردار لاهیجان در سال 1314 یاور تقی خان فیلسوفی بود که با حفظ سمت رئیس نظمیه لاهیجان هم بود. احداث باغ ملی در زمان ایشان احداث شد. سینمای مورد اشاره شما هم توسط موسیو سومبات راه اندازی شد در همین باغ ملی که در ماه رمضان سال 1317 به خاطر سوختن حلقه های فیلم که قابلیت اشتعال بالائی داشت دچار حریق شد. آپاراتچی این سینما در آن موقع مرحوم عبادالله رنجبر پدر خانم ملکه رنجبر بازیگر پیشکسوت تلویزیون ایران بود نکته جالب آنکه دختربچه داخل این عکس بعدها همسر آقای سید مرتضی حسام کارشناس بازنشسته اداره ثبت اسناد لاهیجان شد. این عکس برای اولین بار توسط آقای ادیسون ملکشاه نظریان ارائه شد و عکاس آن مرحوم حسین چهره نگاری نخستین عکاس شناخته شده لاهیجان بود باز اگر موردی بود بفرمائید تا در خدمت باشم. . . .

برای شنیدن صدای شاعر" بیژن نجدی" روی عکس را کلیک کنید

مجموعه «خواهران این تابستان» . واقعیت رویای من است واقعیت خواب‌های من است خون رویای من برگ تر از سبز- سبز تر از برگ گیاه که با دشنه تلکس خبرگزاری‌ها خنجرکلمات روزنامه نمی‌ریزد واقعیت رویای من است آن‌جاهیچ کس نمی‌داند که سیلی چیست؟ وچاقو شرمنده تیغش نه. در خیالبافی ذهن من، ترور نمی‌شود لبخند کشته نمی‌شود سهراب درزانوان پیر پیرمرد رفته است لبخند تکه‌های تن هر که می‌میرد در اخبار رادیو- برصفحه تلویزیون آن‌جا آفریقا(فرقی نمی کند:خاورمیانه (آسیای دور درخواب‌های من باز می‌گردد به گهواره و گریه آن‌ها بزرگ می شوند - در خواب‌های من به مدرسه می روند و آب می خوانند و انار- درخواب‌های من ودرخت اناری دوباره می روید از کتابی که مانده روی رف آن‌ها در خانه‌ای ساده ، بچه دار می شوند و روزی برسپید ساده بستری ساده کنار مردمی ساده با تعریف ساده ای از مرگ ،می‌میرند اما دریغ واقعیت،نه خواب‌های من است- نه رویای تو نه خیالبافی من- نه آرزوی تو همین طور که گاهی روزنامه می خوانی وگاه شعرمرا http://yaranrachehshod.blogspot.com/p/blog-page_15.html

چهار پادشاهان در لاهیجان از مجموعه‌ای از مقابر و مسجد متّصل به آن شكل گرفته است.

چهار پادشاهان در لاهیجان از مجموعه‌ای از مقابر و مسجد متّصل به آن شكل گرفته است. این مجموعه مركّب از اتاق‌هایی در كنار یكدیگر و ایوانی است كه در سمت شمالی اتاق‌ها و به موازات آن‌ها كشیده شده است. علی امیری که کتاب تاریخ لاهیجان را در دست چاپ دارد و ازشما چه پنهان به تمام سئوآل من پاسخ داده است و در خصوص این نقاشی ها چنین میفرمایند . لاهیجان در کنار بزرگان ادبی و علمای سرشناس، هنرمندان بزرگی نیز داشته که اکثرا گمنام مانده اند. مثلاً میرزا جعفرخان کلانتر برادر بزرگ منتصرالملک از بزرگترین مینیاتوریستهای دوران خود بود. اما دریغ از حتی یک خط نوشته و یادداشت درباره سوابق هنری اش و حتی یک تابلو از آثارش هم در دست نیست. در این قسمت میخواهم ازسه هنرمند چیره دست اما فراموش شده لاهیجان در دوره قاجاریه یاد کنم. در اواسط حکومت قاجاریه در لاهیجان نقاشی زندگی میکرد به نام استاد غلامحسین نقاش که اهل محلة اردوباز بود. او را میتوان از پیشگامان نقاشیهای دیواری و بقاع متبرکه و اماکن مذهبی در گیلان دانست. از او اطلاع چندانی بدست نیامده الا اینکه دو پسر داشت یکی استاد ابراهیم که در کنار پدر نقاشی دیواری و پرتره شهدای کربلا و نمونه های آن را فرا گرفت و در جوانی در خمام از دنیا رفت. او جد خاندان لون آمیز لاهیجان میباشد. استاد غلامحسین پسر دیگری به نام مشهدی آقاجان داشت که او نیز در نقاشی سرآمد دوران خود بود. اکثر نقاشیهای بقاع متبرکه لاهیجان و اطراف از جمله آستانه و لنگرود از آثار ماندگار استاد آقاجان نقاش است. در سال 1319 خورشیدی از دنیا رفت یک دختر از او را شناختم که مولود نام داشت و در سال 1378 در هشتاد سالگی درگذشت به خاطر اهمیت موضوع شاید در آینده یادنامه ای از این خانواده نقاش و گزیده آثارشان گردآوری کنم. .